Doordat er in onze maatschappij een sterke nadruk ligt op rationele intelligentie, heerst er een eenzijdig beeld over intelligentie en hoogbegaafdheid.

Bij hoogbegaafdheid wordt vaak gedacht aan hoge prestaties en succes. Omdat dit een verkeerd beeld van hoogbegaafdheid weergeeft, spreek ik liever van ‘extra intensiteit en extra intelligentie’, een concept waarvan Willem Kuipers grondlegger en ontwikkelaar is. De ontwikkeling van kinderen en volwassenen met extra (of extreme) intensiteit en intelligentie wijkt af van de norm en er is sprake is van een fundamenteel andere manier van functioneren. Deze afwijking heeft invloed op de emotionele ontwikkeling en het algehele welbevinden. Als de omgeving hier niet op afgestemd is (of soms zelfs de persoon in kwestie zelf niet weet dat hij hoogbegaafd is) kan dat leiden tot ernstige disbalans en intern conflict, waarbij existentiële vragen een grote plaats kunnen innemen. In een passend hulpaanbod aan zeer intense en zeer intelligente mensen is het van belang om zowel ruimte te bieden aan vragen en dilemma’s rondom existentie en zingeving alsook praktisch en oplossingsgericht te kunnen werken.